Չգիտես ինչու մենք անընդհատ բաժանվում ենք մեր հույսերից,մեր ապրած տարիներից, մեր հիշողություններից,,,,,,բայց, թողնում ենք կախման կետեր,,,,,վերադարձի համար..Իսկ թե ինչու մենք ինքներս էլ շատ լավ գիտենք, որովհետև փորձում ենք վերլուծել իրավիճակը , տաք և սառը գլխով դատած մեր մտքերը ու գալիս ենք մի եզրակացության , որ այլ տարբերակ չկար ,,,Ամեն րոպե մարդուն ուղեկցում է կասկածը և իրեն պինդ կպած > ն....եթե չլիներ եթեն գուցե ավելի հեշտ ապրենք կյանքի հոսքով չմտածելով տարբերակներ ասվածի մասին,,,բայց էլի եթե ,,,և թերևս ես առաջինը կլինեի եթեներից կազմված սանդղակի առաջին հորիզոնականում,, միշտ եթեյից կախվածների ու նրանով ապրողների տասնյակում,,,,.Բայց , երբեմն մտածում եմ , որ եթեն մարդուն ամենճիշտ կողմնորոշողն է ,,,հասարակ 3 տառ ,,բայց կասակծի առիթ տվող, գուցե նաև վախ ներշնչող,,,,,,,ինչևէ այսուհետ կլինեն եթեներս, բայց կախման կետեր ավաղ արդեն սովորել եմ չդնել, կամ ոչինչ կամ վերջակետ, որպես ավարտ , որ կյանքում չհիշեմ,չվերադառնամ անվերջ ձգող կախման կետերին/ Գ. ՄԵԼ,/
Պետք է լինել առնվազն մարգարե, որ կարողանալ իմանալ, թե ինչ կսպասվի կյանքում քեզ ընդհամենը մի քանի ժամ հետո, և գուցե վերջակետ դնելը սխալ կլինի: Վերջակետը լուրջ գաղաթար է, ,,,, ու շատ հնարավոր է ճակատագրական լինի:
ОтветитьУдалить